ايران به عنوان دهمين کشور دارای جاذبه‌های طبيعی است اما بر اساس آمار سازمان جهانی در سال 1997 سهم کشور ما از نظر تعداد گردشگر 9/0 درصد و از نظر درآمد گردشگری دنيا 6/0 درصد است. هم اکنون در حدود 5 درصد مساحت کشور در قالب مناطق حفاظت شده، پارک‌های ملی، آثار طبيعی ملی و پناه گاه‌های حيات وحش قرار دارد و عرصه قابل توجهی از کشور نيز تحت پوشش پارک‌های جنگلی و مديريت منابع طبيعی است که با توجه به جاذبه‌های طبيعی، اين گونه مناطق می‌توانند در صورت استفاده خلاقانه و همراه با مديريت و برنامه‌ريزی اثربخش نقش مهمی در جذب توريسم از سراسر دنيا داشته باشند.
ايران سرزمين اقليم‌های مختلف است، اين امر به دليل وجود سلسله جبال البرز و زاگرس در شمال و غرب، کويرهای مرکزی، ارتفاعات محلی در مرکز و جنوب غرب و همچنين ورود جبهه‌های هوای مختلف از قسمت‌های گوناگون کشور است. بر اين اساس ايران از نظر طبيعت جزو چند کشور اول جهان بوده و همچنين به لحاظ تنوع زيست‌محيطی حائز رتبه پنجم در جهان است.
برخی از جاذبه‌های طبيعی ايران همچون جنگل‌های شمال به دليل مصون ماندن از تأثير دوره‌های يخچالی دارای گونه‌های مختلفی از پهن‌برگان می‌باشند و از اين نظر به عنوان يکی از ذخاير ژنتيکی دنيا محسوب می‌شود.
نواحی مرکزی ايران که دارای رخساره‌های منحصر به فردی همچون اشکال مختلف کوير (کفه‌های نمکی و رخساره‌های چند ضلعی)، شن‌های روان و تپه‌های ماسه‌ای که گاهی ارتفاع آنها به 500 متر نيز می‌رسد و از اين نظر در دنيا کم نظير است.
در نهايت جنگل‌ها، آبشارها و چشمه‌های آهکی موجود در غرب، درياچه‌ها و آبگيرها و ... می‌توانند نظر هر ببننده‌ای را به خود جلب کنند.
مکمل اين جاذبه‌های طبيعی گسترده و متنوع، فرهنگ غنی و آثار با ارزش تاريخی است که بسياری از آنها به عنوان ميراث بشری شناخته شده‌اند.
|
|