سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

ناله‌ی طبیعت

محیط زیست مان با صفا نیست!
  دل عشاق آن کام روا نیست!

به هر سو می روی آید صدایی 
مرا زخمی ست به جان، آیا دوا نیست؟

چمنزاران بنالند از زمانه
مدارا با ضعیفان، آیا روا نیست؟

چنین گویند جنگلبان و جنگل
بگو سیل خروشان را دوا چیست؟

به هر کویی بپرسد فرد بیمار
که پاکی و صفا ما را شفا نیست؟

صدای پای پیران باشد ندایی
نگر بر عمرمان، تو را کفا نیست؟

همه گویند که ای انسان امروز
پند تاریخ جهان، آیا رسا نیست؟

بیا بنگر ببین این حال ما را
چه ها سازد عیان، این رهنما نیست؟

برو با خود بگو، دنیای فردا
بباید کرد آبادان، رسم وفا نیست؟

طبیعت بهر تو خود را فدا کرد
وفا ی با وفاداران، عهد خدا نیست؟

آرزوی طبیعت

محیط زیست مان کاش با صفا بود
دل عشاق آن کاش کام روا بود

به هر سو می رفتی در دامن آن
تشکر می شنیدی از دل و جان

که ای یاران وفاداران بیایید
دلم تنگ است ز تنهایی کجایید

به هنگام گذر در بین جنگل
صدا می آمد از هر سو و پیکر

درود من به تو ای یار و همدم
وجود تو مرا سازد چه دلگرم

به هنگامی که باشی در کنارم
ز آفات و مرض ترسی ندارم

اگر بر من رساند کس گزندی
تو که از راه رسی زخمم ببندی

مرا با تو بود عهد مودّت
فدایت می شوم ای با مروّت

چمنزار هم تو را در انتظار بود